مراسم سنتي در عزاداري ايام عاشورا که عمدتا در شهرستان اردبيل برگزار ميشود وطشتهاي آب را در مساجد و حسينيهها ميآورند و رمزي از «فرات» است. «... نشانهها و مظاهري که نماينده محيط خاص است، مثل وجود طشت آب و چند ساقه گياه، به نشانه رودخانه و نخلستان...»[1] اين نشان ميدهد که در تعزيه عاشورا، استفاده از سمبلها رواج داشته و دارد.در توضيح بيشتر اين سنت مرسوم در اردبيل، در مطبوعات نوشتند: «اين مراسم از سه روز مانده به محرم در مسجد جامع، مسجد اعظم و سپس در مساجد ديگراجرا ميشود.طشتها را بالاي سرها ميگيرند و مسجد را دور ميزنند، سپس در داخل آنها آب ميريزند.مردم دست به طشت و آب آن ميزنند و نوعي بيعت با امام حسين «ع» است و حمايت از عباس «ع».آب طشتها را مردم در شيشههايي براي شفا و تبرک برميدارند. اين سنت از حادثه جوانمردانه آب دادن امام حسين «ع» به سپاه حر در روز 27 ذيحجه گرفته شده که آب مشکها را در طشتها ريختند و تمام لشکر حر و اسبان آنها را سيراب کردند.اين سنت سمبوليک، تاسي از اقدام سالار شهيدان است.»[2] به اين مراسم، «طشتگرداني» هم ميگويند.[3] .
پی نوشت ها :
[1] فصلنامه هنر، شماره 2، ص 163، مقاله «پژوهشي در تعزيه».
[2] روزنامه «رسالت» (3 / 4 / 72)، ص 5 گزارش «شوق کربلا».
[3] گزارشي از اين مراسم در اردبيل، در کيهان (3 / 4 / 72)، ص 17 چاپ شده است.
نظرات شما عزیزان: